K.R. Shroff's teachers has provided many lives ''The Pleasure of Education''

A thought of School put a smile on her face

Small Kundal Village of Gadhadaa Taluka of Botaad District. The village is relatively large. A small girl, Aruni, live in this big village. Whosoever would see Aruni, would be attracted by her charms. Death of his father took away father's love from the life of little darling Aruni. The mother could have filled that position but left Aruni. She remarried and settled in another home. Doting grandparents are right there, but grandpa is blind and grandma's weak and old shoulders have to carry burden of the house. To carry the load of the house, grandmother used to fill the garbage bag with plastic waste and carried the load of the bag on her shoulders. Grandma could not pick up waste in good quantity, so Aruni also went along to help. In cold and heat, she would pick up garbage plastic etc. with her tiny little hands and put it in a bag. They would get food when waste of the bag was sold. And can you imagine how much they could

  get to eat? One meal a day, and sometimes two meals a day, and that too, after lapse of many days. One day Asmitaben noticed Aruni who was picking garbage. Asmitaben is Dr. K. R. Shroff Foundation's Teacher. Foundation fills the shortage of teachers in primary schools. These teachers take special care of unprivileged and uneducated children so that they can attend school. As soon as such a child is seen in the village, teacher helps him/her as much as possible to get him/her admitted to school. Asmitaben did the same. She inspired her to study, provided beautiful clothes 

K.R.Shroff's Asmitaben encounters with Aruni

and arranged good food. Grandparents were happy and Aruni was also very happy. She was admitted to study in primary school in Gadhadaa. Aruni, in beginning, did not know how to read and write, but attended school regularly. As a result of Aruni's eagerness to study and Asmitaben's hard work, she learned to read, write and became bright and intelligent in no time. Aruni now studies in third standard. Aruni's own passion and the warmth of the foundation have opened new doors for her in the world, allowing her to soar.

કે.આર. શ્રોફ ફાઉંડેશનના શિક્ષકોએ ઘણા બાળકોને "શિક્ષણનો આનંદ" પ્રદાન કર્યો.

બોટાદ જિલ્લાના ગઢડા તાલુકાનું નાનું કુંડળ ગામ. ગામ પ્રમાણમાં મોટું. આ મોટા ગામમાં નાનકડી દીકરી રહે. નામ એનું અરુણી.

અરુણીને આપણે જોઈએ અને વહાલ કરવાનું મન થાય. વહાલી અને નાનકડી અરુણીએ પિતાનું વહાલ ગુમાવ્યું. વહાલ કરી શકે એવી માએ અરુણીને છોડીને બીજે ઘર કર્યું.

Asmitaben pursued her for School

વહાલ કરવાવાળાં દાદા-દાદી ખરાં, દાદા અંધ અને દાદીના ઘરડા ખભા પર ઘરનો ભાર. ઘરનો ભાર ઉઠાવવા માટે દાદી કચરો કોથળામાં ભરી કોથળાનો ભાર ખભે ઉપાડે. દાદીથી ઝાઝો કચરો વિણાય નહીં એટલે અરુણી પણ સાથે જાય. નાના નાના હાથથી ટાઢ, તડકો વેઠતી કચરો વીણે અને કોથળામાં નાખે. કોથળાનો કચરો વેચાય એમાંથી ઘરનું ખાવાનું થાય. ખાવાનું પણ કેટલું?

એક ટંક રોજનું, અને દિવસો જાય ત્યારે બે ટંકનું થાય.

એક દિવસ કચરો વીણતી અરુણી પર અસ્મિતા બહેનનું ધ્યાન ગયું. અસ્મિતાબહેન ડૉ. કે. આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનનાં શિક્ષક. ફાઉન્ડેશનનાં શિક્ષકો પ્રાથમિકશાળામાં શિક્ષકોની ઘટ પૂરી કરવાનનું કરે. ઘટપૂર્તિ કરવાવાળાં શિક્ષકો ન ભણી શકતાં વંચિત બાળકો શાળામાં આવે એનું ખાસ ધ્યાન રાખે. ગામમાં આવું કોઈ બાળક દેખાય કે તરત એને બનતી મદદ કરી શાળામાં પ્રવેશ અપાવવાનું કરે. અસ્મિતા બહેને એ જ કર્યું. અમણે અરુણીને ભણવા માટે પ્રેરણા આપી, સુંદર કપડાંની સુવિધા કરી આપી, સરસ ભોજનની વ્યવસ્થા કરી આપી. દાદા-દાદી ખુશ અને અરુણી તો રાજી-રાજી.

Happy Aruni playing with students 

અરુણીને ગઢડાની પ્રાથમિક શાળામાં ભણવા બેસાડી. અરુણીને લખતા-વાંચતા આવડતું નહીં, પણ શાળામાં નિયમિત આવે. અરુણીને ભણવાની હોંશ અને અસ્મિતાબહેનની મહેનતના પરિણામે અરુણી વાંચતાં-લખતાં શીખી ગઈ અને હોશિયાર પણ થઈ ગઈ. અરુણી ત્રીજા ધોરણમાં ભણે છે.

અરુણીની પોતાની ધગશ અને ફાઉન્ડેશનની હૂંફ એ તેના માટે દુનિયામાં બીજા નવા બારણાં ખોલ્યાહવે તેને ઉડવા આકહ મોકળુ છે.