Fifteen Students. One Exam. One Hundred Percent Success.

If fifteen students appear for the NMMS examination and every one of them passes, the scale of effort behind such an outcome is self-evident.

In Babra taluka of Amreli district, the Foundation has built a consistent educational impact over the last three years. KRSF runs academic programs in twenty-three schools in the taluka. Among these, five schools conducted targeted coaching for the National Means-cum-Merit Scholarship (NMMS) exam:

– Taluka School
– Amarpara Plot School
– Nanikundal Primary School
– Shirvaniya Primary School
– Navaniya Primary School

Fifteen students from these schools underwent systematic preparation. The outcome: all fifteen passed, delivering a perfect 100 percent result across all five schools.

Such results do not appear without structure. The teachers executed an intensive plan. They extended coaching beyond regular hours. Before the official school day began at 9:30 a.m., they ran early-morning sessions. They used recess for continued guidance. Any free period became an opportunity for reinforcement.

Teachers conducted regular tests aligned with the Foundation’s curriculum. They created their own sets of MCQs, refining the students’ understanding of exam design, question patterns, and time management.

A dedicated NMMS group was formed for Babra taluka. Teachers and students used it to raise questions, clarify doubts, and resolve academic problems quickly. This continuous feedback loop strengthened performance.

The underlying principle remained constant: Child First. The teachers worked with precision, intent, and a refusal to compromise on outcomes. The result mirrored the discipline. A complete success rate across all participating schools.

NMMS

૧૫ વિદ્યાર્થી NMMS પરીક્ષા આપવા બેસે અને બધા જ પાસ થાય તો કેવી મહેનત ७शे???

અમરેલી જિલ્લાના બાબરા તાલુકામાં છેલ્લા ત્રણ વર્ષથી કાર્યરત અમારી સંસ્થાએ શિક્ષણના ક્ષેત્રે એક નોંધપાત્ર સિદ્ધિ હાંસલ કરી છે. તાલુકાની કુલ ૨૩ શાળાઓમાં સંસ્થાના કાર્યક્રમો ચાલી રહ્યા છે, જે અંતર્ગત પાંચ શાળાઓમાં ખાસ કરીને નેશનલ મીન્સ કમ મેરિટ સ્કોલરશિપ (NMMS)ની પરીક્ષા માટે તાલીમ વર્ગોનું આયોજન કરવામાં આવ્યું હતું. આ પાંચ શાળાઓમાં તાલુકા શાળા, અમરાપરા પ્લોટ શાળા, નાનિકુંડલ પ્રાથમિક શાળા, શિરવાણીયા પ્રાથમિક શાળા અને નવાણીયા પ્રાથમિક શાળામાં કુલ ૧૫ વિદ્યાર્થીઓએ આ તાલીમમાં ભાગ લીધો હતો.

સંસ્થાના સમર્પિત શિક્ષકોના કુશળ માર્ગદર્શન, તેમના દ્વારા આપવામાં આવેલો અમૂલ્ય સમય અને વિદ્યાર્થીઓની અથાગ મહેનતના પરિણામે આ વર્ષે આ તમામ પાંચેય શાળાઓએ NMMSની પરીક્ષામાં ૧૦૦% પરિણામ મેળવીને એક નવો કીર્તિમાન સ્થાપિત કર્યો છે. આ અસાધારણ સફળતા પાછળ શિક્ષકો દ્વારા કરવામાં આવેલી સઘન મહેનત અને આયોજન રહેલું છે.

સંસ્થાના શિક્ષકોએ વિદ્યાર્થીઓને શાળાના નિયત સમય ઉપરાંત પણ વિશેષ તાલીમ આપી હતી. સવારના ૯:૩૦ કલાકે શાળા શરૂ થતા પહેલાં આ વિદ્યાર્થીઓ માટે વધારાના વર્ગોનું આયોજન કરવામાં આવતું હતું. એટલું જ નહીં, શાળાના બ્રેક સમય દરમિયાન પણ શિક્ષકોએ વિદ્યાર્થીઓને સતત માર્ગદર્શન પૂરું પાડયું હતું. જ્યારે પણ શાળામાં કોઈ ફ્રી પિરિયડ ઉપલબ્ધ થયો, ત્યારે તેનો ઉપયોગ વિદ્યાર્થીઓને વધુમાં વધુ જ્ઞાન આપવા માટે કરવામાં આવ્યો.

વિદ્યાર્થીઓની તૈયારીને વધુ મજબૂત બનાવવા માટે શિક્ષકોએ સંસ્થાના નિર્ધારિત અભ્યાસક્રમ અનુસાર નિયમિત ટેસ્ટ યોજી હતી. આ ઉપરાંત, તેઓએ જાતે જ બહુવિકલ્પીય પ્રશ્નો (MCQs) તૈયાર કરીને વિદ્યાર્થીઓની કસોટી કરી હતી, જેના પરિણામે વિદ્યાર્થીઓને પરીક્ષાના સ્વરૂપ અને પ્રશ્નોની સમજ કેળવવામાં ઘણી મદદ મળી.

સંસ્થા દ્વારા બાબરા તાલુકામાં NMMS પરીક્ષાની તૈયારી કરતા વિદ્યાર્થીઓ અને શિક્ષકો માટે એક વિશેષ જૂથ (ગ્રુપ) બનાવવામાં આવ્યું હતું. આ જૂથ એક એવું પ્લેટફોર્મ બન્યું જ્યાં વિદ્યાર્થીઓ અને શિક્ષકો -કોઈપણ શૈક્ષણિક પ્રશ્નોની ચર્ચા કરી શકતા હતા અને તેનું ત્વરિત નિરાકરણ મેળવી શકતા હતા. આ સહિયારા પ્રયાસથી વિદ્યાર્થીઓને તેમની મુશ્કેલીઓ દૂર કરવામાં નોંધપાત્ર મદદ મળી.

અમારા શિક્ષકો “બાળક પ્રથમ' વાતને ધ્યાને રાખીને બાળકોના હિતમાં કાર્ય થાય તે માટે સતત મંડ્યા રહે… અને આનો જ અમને ગર્વ છે. અને જે સાચા હૃદયથી કાર્ય કરે તેને પરિણામ મળે જ. જે મળી પણ રહ્યા છે...

The Boy Who Failed Class 10 and Became a Leader of Teachers

Imagine a familiar story.

A student fails in Standard 10.
The family’s finances collapse.
Education ends.
A long, exhausting factory job becomes the only path.

For most, this is where courage dies.
Life shrinks into repetitive shifts and silent resignation.

Ravindrabhai’s story did not follow that script.

He belonged to Samarpada village in Narmada district. Hardship shaped his life early. He lost his father while still young. His mother remarried. His maternal grandparents raised him with limited means. Higher education was never an option. When he failed in Standard 10, it felt like his future had been erased.

Believing his education was over, he moved to Surat and worked in a textile factory. Twelve-hour shifts. Daily exhaustion. Earnings barely enough to survive.

Yet inside those factory walls, something shifted.
The heat, the noise, the relentless labour taught him what education could change.
The struggle became a catalyst.
He began studying again. Ten hours a day. After twelve hours of factory work.

And then, the breakthrough.
He appeared for Standard 10 again and passed.
Not by chance, but by discipline strong enough to shift the direction of his life.

He advanced without hesitation.
While in Standard 11, he learned tailoring from his uncle to cover his expenses.
In this period, an unexpected dream formed:
the dream of becoming a teacher.
A boy once labeled a failure in Standard 10 now aimed to teach others.

After completing his graduation, Ravindrabhai joined Dr. K. R. Shroff Foundation as a teacher. He served at the primary school in Ghodi village. The subjects he once struggled with—Maths and English—he intentionally mastered so he could teach them with confidence and clarity. His commitment showed in every lesson he delivered.

After four years of rigorous and consistent work, his performance became so polished that he was promoted to Team Leader.

Today, Ravindrabhai manages teacher shortages across 16 schools, guides new teachers, and conducts ongoing training for them. The boy who once failed in Standard 10 now strengthens the academic foundation of entire villages.

His grandparents in Samarpada stand proud.
His entire family stands proud.
His journey stands as evidence that persistence can rebuild a destiny from nothing.

Ravindrabhai’s life demonstrates one principle with precision:
circumstances may block the road, but resolve carves a new one.

ચાલો, એક ક્ષણ માટે કલ્પના કરીએ. કોઈ વ્યક્તિ ધોરણ ૧૦માં નાપાસ થાય છે. આર્થિક પરિસ્થિતિ એવી કે ભણતર છોડીને પેટિયું રળવા ફેક્ટરીમાં જવું પડે. આવી સ્થિતિમાં શું થાય? મોટાભાગના લોકો હિંમત હારી જાય, કિસ્મતને કોસે, અને કદાચ આખી જિંદગી એ જ “ફેક્ટરી લાઈફ”માં ગુજારી દે. પણ, રવિન્દ્રભાઈનું જીવન કંઈક અલગ જ બન્યું.

નર્મદાના સામરપાડા ગામના રવિન્દ્રભાઈ, નાનપણથી જ કસોટીઓનો સામનો કરતા આવ્યા હતા. પિતાની છત્રછાયા નાની ઉંમરે ગુમાવી, માતાના બીજા લગ્ન થયા, અને તેઓ નાના-નાનીના આશ્રયે રહ્યા. ગરીબી એવી હતી કે ઉચ્ચ શિક્ષણ મેળવવું તેમના માટે શક્ય નહોતું. ધોરણ ૧૦માં નાપાસ થયા, ત્યારે તો જાણે ભવિષ્ય પર એક મોટો પ્રશ્નાર્થ લાગી ગયો. “બસ, આટલું ભણ્યા એ બહુ થયું” એમ માનીને તેઓ સુરતની કાપડ ફેક્ટરીમાં ૧૨-૧૨ કલાકની સખત મજૂરી કરવા લાગ્યા. હાથમાં આવતા પૈસા માંડ ગુજરાન ચલાવી શકે એટલા હતા.

પણ, આ ફેક્ટરીની ભઠ્ઠીમાં જ રવિન્દ્રભાઈના મનમાં એક નવી જાગૃતિ આવી. આ સખત મજૂરીએ તેમને ભણતરનું સાચું મૂલ્ય સમજાવ્યું. બાર કલાકની પીડાએ તેમને દસ કલાક વાંચવા માટે પ્રેર્યા. અને ખરેખર, એક ચમત્કાર થયો! ફેક્ટરીનું કામ ચાલુ રાખીને તેમણે ફરી વાંચવાનું શરૂ કર્યું અને અદભુત દ્રઢ નિશ્ચય સાથે ધોરણ ૧૦ પાસ કર્યું! આ કોઈ નાની સિદ્ધિ નહોતી, આ તો એક હિંમતભર્યો છલાંગ હતી જેણે તેમના જીવનના માર્ગો ખોલી નાખ્યા.

પછી તો રવિન્દ્રભાઈએ પાછું વાળીને જોયું જ નથી. ધોરણ ૧૧ ભણતી વખતે જ, પોતાના મામા પાસેથી સિલાઈ કામ શીખી લીધું, જેથી પોતાનો ખર્ચ જાતે કાઢી શકે. અને આ જ અરસામાં, તેમના મનમાં એક સપનું રોપાયું. શિક્ષક બનવાનું! વિચારી જુઓ, એક એવા યુવાન જે ધોરણ ૧૦માં નાપાસ થયા હતા, તે શિક્ષક બનવાનું સપનું જુએ છે!

સ્નાતક થયા પછી, રવિન્દ્રભાઈ ડો. કે.આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનમાં શિક્ષક તરીકે જોડાયા. ઘોડી ગામની પ્રાથમિક શાળાના બાળકોને તેમણે એવી ખંતથી ભણાવ્યા કે વાત ન પૂછો! આશ્ચર્યની વાત તો એ કે, ગણિત અને અંગ્રેજી જેવા વિષયો જે તેમને પહેલાં બહુ ફાવતા નહોતા, તેમાં પણ બાળકોને ભણાવવા માટે પોતે પાવરધા બન્યા. ચાર વર્ષ બાળકોને ભણાવીને તેમનું કામ એટલું નીખર્યું કે તેમને ટીમલીડર તરીકે બઢતી મળી!

આજે, આ જ રવિન્દ્રભાઈ ડો. કે.આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનની ૧૬ શાળાઓમાં શિક્ષકોની ઘટ પૂરી કરવાનું, નવા શિક્ષકોને માર્ગદર્શન આપવાનું, અને તેમને સતત તાલીમ આપવાનું મહત્ત્વનું કાર્ય સંભાળે છે.

ધોરણ ૧૦માં નાપાસ થયેલા રવિન્દ્રભાઈએ પોતાની અતૂટ ધગશ અને મહેનતથી આટલી ઊંચી પદવી પ્રાપ્ત કરી છે. નર્મદા જિલ્લાના સામરપાડાના નાના, મામા અને આખો પરિવાર આજે રવિન્દ્રભાઈ પર ગર્વ અનુભવે છે. રવિન્દ્રભાઈની આ પ્રેરણાદાયક ગાથા આપણને શીખવે છે કે સંજોગો ગમે તેટલા પ્રતિકૂળ હોય, જો દ્રઢ નિશ્ચય અને સખત મહેનત હોય તો અશક્યને પણ શક્ય બનાવી શકાય છે. તેમનું જીવન ખરેખર ઘણા લોકો માટે પ્રેરણાસ્ત્રોત છે.

The ₹3,000 That Changed an Entire Household

A stipend of ₹3,000 became a turning point. For some, that amount is insignificant. For her, it felt like sudden deliverance. Four siblings. A small fragment of farmland. A father who tightened every corner of his life to educate his children. She studied, but no job came. She remained unmarried. She worked on the farm, yet carried the persistent weight of feeling like a burden. Hope was fading.

Then employment arrived through Dr. K. R. Shroff Foundation. During her training period, the stipend was ₹3,000. The family’s land produced too little to sustain them for the entire year. Her earnings became structural support. Earlier, when money ran out and the family needed essentials, the shopkeeper sometimes extended credit and sometimes refused. After she began earning, the response changed. When her sister or father went to buy necessities, the shopkeeper said: “Your daughter earns now. Pay when her salary comes. Take what you need.”
The ability to obtain essentials on credit because she earned that salary carried immense weight.

Premilaben of Jawli village in Narmada district is defined by steady work and loyalty to her family. She supported her parents in farming without hesitation. When the Foundation’s founder, Shri Pratulbhai Shroff, visited Narmada to review educational initiatives, he learned that Premilaben had purchased a pair of bullocks for her father and that her contribution had altered the family’s economic stability. He visited her home. The family received him with quiet respect and expressed gratitude for the opportunity she had received.

The Foundation has enabled livelihoods for more than 250 educated yet unemployed youth in Narmada district. The strength of this team forms the backbone of the educational progress taking place across the region.

૩,૦૦૦ના સ્ટાયપન્ડથી મને નોકરી મળી અને મને જાણે રામ મળ્યા. કોઈ માટે આ રકમ કદાચ નાની હશે. પણ, મારા માટે આ લાખો રૂપિયા જેવી. અમે ચાર ભાઈ-બહેન. પપ્પાની નાનકડી ખેતી. એમણે પેટે પાટા બાંધીને અમને ભણાવ્યા. હું ભણી પણ મારી પાસે નોકરી ન હતી. લગ્ન પણ બાકી. ખેતીકામ કરુ છતાં જાણે બોજ હોઉ એવું લાગતું. નાસીપાસ થઈ ગયેલી. એ વખતે મને ડૉ.કે.આર.શ્રોફ ફાઉન્ડેશનમાં શિક્ષીકા તરીકે નોકરી મળી. તાલીમ ચાલતી હતી એ વખતે મને ૩,૦૦0 રૂપિયા પગાર મળતો.

અમારી ખેતીની જમીન કઈ બહુ મોટી નહીં. જે મળે એમાંથી બાર મહિના નીકળી જાય એવું પણ નહીં. આવામાં મારો પગાર મારા પરિવારમાં ટેકારૂપ સાબિત થયો. પહેલા ઘરમાં પૈસા ન હોય ને ઘરમાં જરૂરી સામાન લાવવાનો થાય તો દુકાનદાર ક્યારેક ઉધાર આપે, ક્યારેક ન પણ આપે. પણ, હું નોકરી કરતી થઈ પછી ઘરમાંથી મારી બહેન કે પપ્પા સામાન લેવા જાય તો કહે, તમારી દીકરી કમાય છે, પગાર આવશે એટલે ઉધાર ચુકવી દેશે તમને જે જોઈએ એ સામાન લઈ જાવ. હું કમાતી થઈ એટલે ઉધારમાં સામાન મળે આ મારે મન બહુ મોટી વાત.

નર્મદા જિલ્લાના જાવલીગામ પ્રેમિલાબેન રહે. બહુ મહેનતુ પ્રેમિલા બહેનને પરિવાર પર અપાર સ્નેહ. ખેતીકામમાં મદદ કરીને એ ડો.કે.આર.શ્રોફ ફાઉન્ડેશનના સ્થાપક આદરણીય શ્રી પ્રતુલભાઈ શ્રોફ નર્મદા જિલ્લામાં ફાઉન્ડેશનના શૈક્ષણિક કાર્યોને જોવા માટે આવ્યા ત્યારે એમને પ્રેમિલાબહેને પોતાના પિતાને ખેતીકામ માટે બળદો ખરીદીને આપ્યા ને ઘરમાં એમના આર્થિક ટેકાથી પરિવારની જિંદગી બદલાઈ ગઈ એ વાત જાણી. એમણે ખાસ પ્રેમિલાબેનને મળવા એમના ઘરે ગયા. પરિવારજનોએ ઉષ્માભેર પ્રતુલભાઈનું સ્વાગત કરી પોતાની દીકરીને નોકરી આપવા બદલ એમનો આભાર માન્યો.

ફાઉન્ડેશન નર્મદા જિલ્લામાં ૨૫૦ થી વધારે ભણેલા પણ બેરોજગાર હતા તેવા વ્યક્તિઓને રોજી રોટી આપી છે. બાળકોના ભવિષ્યને ઊજળુ બનાવવા મથતી અમારી ટીમ પર અમને ગૌરવ છે. 

Free Training That Turns Unemployed Youth Into Employable Professionals

Educated unemployment defines the current era. In this landscape, the Dr. K. R. Shroff Foundation has created a direct, structural response. Under the leadership of Pratulbhai Shroff and Udaybhai Desai, the Foundation operates across education, environmental restoration, and youth development. For unemployed youth, this intervention has become a decisive lifeline.

To ensure that young people become employable rather than merely educated, the Foundation launched a free vocational training program in Tally and Accounting. Its defining strength is accessibility. Youth from any academic background—Arts, Commerce, or Science—can complete industry-ready training within two to two-and-a-half months. Training of this depth normally costs ₹10,000 to ₹12,000 in the private market. KRSF provides it without charging a single rupee.

The curriculum is comprehensive. It includes basic accounting, Tally Prime, GST, TDS, income tax, MS Office (Excel and Word), English communication, personality development, and email writing. After training, the Foundation assists participants with placements in CA firms, accounting offices, and manufacturing companies.

The program’s impact reaches deep into rural Gujarat. Youth from families that cannot afford expensive training have gained access to professional skills. Many participants from previous batches are now employed and have become the principal earners in their households.

KRSF intends to expand this work. Planned courses include digital marketing, graphic design, and soft skills. These initiatives form a clear pathway toward youth empowerment: free training, structured skill-building, and concrete employment outcomes.

This model produces a direct, measurable shift in the future of young people who otherwise face limited options.

English Translation:

In today’s era, where educated unemployment has become a serious challenge, the Dr. K. R. Shroff Foundation (KRSF) has taken a significant step toward empowering youth. Under the leadership of founders Pratulbhai Shroff and Udaybhai Desai, the foundation is actively working in the fields of education, environment, and youth development. For unemployed youth, this has become a true blessing.

With the goal of making youth not only educated but also employable, KRSF launched a free vocational training program in Tally and Accounting. The specialty of this program is that it prepares youth from any educational background—Arts, Commerce, or Science—with practical skills in just two to two-and-a-half months. Notably, the same training normally costs between ₹10,000 and ₹12,000 in the market, whereas KRSF provides it completely free of cost.

In this program, youth receive training in key subjects such as basic accounting, Tally Prime, GST, TDS, income tax, MS Office (Excel, Word), English communication, personality development, and email writing. After completing the training, KRSF also provides placement support in CA firms, accounting companies, and manufacturing units.

The impact of this program has reached remote regions of Gujarat. Youth from rural families—who cannot afford expensive training—have benefited immensely. Many trainees from previous batches are now successfully employed in various organizations and have become primary earners for their families.

KRSF plans to launch more such programs in the future. The foundation aims to introduce new courses such as digital marketing, graphic designing, and soft skills. This initiative is a major step toward youth empowerment, offering free training, quality education, and assured employment—thus helping create a brighter future for young people.

(Note: Any youth is eligible to participate in this course. For further details, contact the KRSF office.)

"Self-reliance is the one key that can unlock every door in life."

આજના યુગમાં જ્યાં શિક્ષિત બેરોજગારી એક વિકટ સમસ્યા બની ગઈ છે, ત્યાં ડૉ. કે.આર.શ્રોફ ફાઉન્ડેશન (KRSF) એ યુવાનોને સશક્ત બનાવવાની દિશામાં એક અગત્યનું પગલું ભર્યું છે. સંસ્થાના સ્થાપકો પ્રતુલભાઈ શ્રોફ અને ઉદયભાઈ દેસાઈના નેતૃત્વ હેઠળ ચાલતી આ સંસ્થા શિક્ષણ, પર્યાવરણ અને યુવા વિકાસના ક્ષેત્રે સક્રિયપણે કાર્યરત છે. જે બેરોજગાર યુવા ધન માટે એક વરદાન સમાન છે.

યુવાનોને માત્ર શિક્ષિત જ નહીં પણ રોજગારપાત્ર બનાવવાના ધ્યેય સાથે KRSF એ ટેલી અને એકાઉન્ટન્સીનો નિઃશુલ્ક વ્યવસાયિક તાલીમ કાર્યક્રમ શરૂ કર્યો. આ કાર્યક્રમની વિશેષતા એ છે કે તે કોઈપણ શૈક્ષણિક પૃષ્ઠભૂમિ (આર્ટસ, કોમર્સ, સાયન્સ) ધરાવતા યુવાનોને માત્ર બે-અઢી મહિનામાં પ્રાયોગિક કૌશલ્યો સાથે સજ્જ કરે છે. નોંધનીય એ છે કે બજારમાં આવી તાલીમ માટે દસ હજારથી બાર હજાર રૂપિયા ખર્ચાય છે, જ્યારે KRSF આ તાલીમ સંપૂર્ણપણે નિઃશુલ્ક આપેછે.

આ તાલીમ કાર્યક્રમમાં યુવાનોને બેઝીક એકાઉન્ટિંગ, ટેલી પ્રાઈમ, જીએસટી, ટીડીએસ, આવક વેરો, એમએસ ઓફિસ-એક્સેલ, વર્ડ, ઇંગ્લિશ કમ્યુનીકેશન અને પર્સનાલિટી ડેવલપમેન્ટ, મેઈલ રાઇટિંગ જેવા મુખ્ય વિષયો પર તાલીમ આપવામાં આવે છે. તાલીમ પૂર્ણ કરનાર યુવાનોને KRSF દ્વારા સીએ ફર્મ્સ, એકાઉન્ટિંગ કંપનીઓ અને મેન્યુફેક્ચરિંગ યુનિટ્સમાં પ્લેસમેન્ટની સુવિધા પણ પ્રદાન કરવામાં આવે છે.

આ કાર્યક્રમની સફળતાની અસર ગુજરાતના દૂરદરાજના વિસ્તાર સુધી પહોંચી છે. ગ્રામીણ પરિવારોના યુવાનો, જેમને ખર્ચાળ તાલીમ લેવાની ફરજ પડતી નથી, તે અગાઉના બેચના ઘણા તાલીમાર્થીઓ આજે વિવિધ સંસ્થાઓમાં સફળતાપૂર્વક કાર્યરત છે અને તેમના પરિવારોનો મુખ્ય આર્થિક આધાર બની ગયાછે.

KRSF આગામી સમયમાં આવા વધુ કાર્યક્રમો શરૂ કરવાની યોજના બનાવી રહ્યું છે. સંસ્થાના ઉદ્દેશ્યોમાં ડિજિટલ માર્કેટિંગ, ગ્રાફિક ડિઝાઈનિંગ અને સોફ્ટ સ્કિલ્સ જેવા નવા કોર્સ ઉમેરવાનો સમાવેશ થાય છે. આ પ્રયાસ યુવાનોને સશક્ત બનાવવાની દિશામાં એક મહત્વપૂર્ણ પગલું છે, જે નિઃશુલ્ક તાલીમ, ગુણવત્તાપૂર્ણ શિક્ષણ અને રોજગારીની ખાતરી દ્વારા યુવાનોના ભવિષ્યને ઉજ્જવળ બનાવી રહ્યો છે.

(નોંધઃ આ કોર્સમાં ભાગ લેવા માટે કોઈપણ યુવાન પાત્ર છે. વધુ વિગતો માટે KRSF ઓફિસમાં સંપર્ક કરો.)

"સ્વાવલંબન એ જીવનની એવી કુંજી છે, જે દરેક તાળું ખોલી શકે છે"

The ₹10,000 Bicycle That Doubled a Man’s World

Suresh bhai of Bhatvar village carried a small bag filled with cutlery worth fifteen hundred to two thousand rupees and set out each morning. He left home at seven. Whatever vehicle headed toward the village he intended to visit, he boarded it. Once there, he walked the entire day, going from house to house selling boriya–bakal items. On foot, a full day allowed him to cover only one village. If he managed to earn three hundred rupees by evening, he considered the day successful.

He knew a bicycle would change everything. With a cycle, he could cover two villages. With increased stock, he could raise his income. But he had no capital. What many spend casually—five to seven thousand rupees—was a sum he could not accumulate despite long days of hard labour.

Vav taluka of Banaskantha is severe in the summer. Walking long distances under that sun demands endurance most cannot imagine.

The Bajaniya community, to which he belongs, has long-standing trust in us. Field worker Bhagwanbhai understood the reality of his situation. Through VSSM, KRSF extended a loan of ten thousand rupees. He bought a bicycle and replenished his stock. The expression on his face when he loaded his goods onto the bicycle and set out for the first time reflected the magnitude of this shift.

A simple bicycle—₹10,000—reshaped the economics of his life.

Now he covers two villages a day. He repaid the initial loan in full. He has requested a second loan of thirty thousand rupees to buy a used motorbike and expand his business further. KRSF, working with VSSM, has enabled this next step as well.

His goals are straightforward: to build a permanent house and to grow his business. His progress holds clarity. His advancement strengthens the communities we serve.

“As long as you keep asking, ‘What should I do now?’ your life remains in someone else’s hands. A self-reliant person learns responsibility before searching for answers.”

એક થેલામાં હજાર પંદરસોની કટલરી લઈને હું વેચતો. ઘરેથી સાત વાગે નીકળુને પછી નક્કી કરેલા ગામનું વાહન મળે ત્યારે એ ગામમાં પહોંચુ. એ ગામમાં પગપાળા વાળના બદલામાં બોરિયા બકલ વેચવાનું કરતો. એક દિવસમાં એક ગામમાં ફરી શકાય. સાંજ પડતા બસો ત્રણસો મળી જાય એટલે જાણે બસ થઈ ગયું. સાયકલ ખરીદી શકુ તો બે ગામ ફરી શકાય. પણ એ લેવા પૈસા નહોતા. ધંધામાં સામાન વધારવાનુંયે મન થતું પણ……

ભાટવરગામના સુરેશભાઈએ ભારે હૈયા આ વાત કરી.

સાયકલ જેની કિંમત પાંચ-સાત હજારથી વધારે નહીં હોય પણ એનાથી એક વ્યક્તિની જિંદગી બદલાઈ જાય. એમની રોજીમાં સીધો ફરક પડી જાય. પણ એ ખરીદવા જેટલી મૂડી સુરેશભાઈ પાસે નહીં. આપણામાંના કેટલાય એક ચપટીમાં પાંચ સાત હજાર ખર્ચી નાખતા હશે જ્યારે બીજી બાજુ સુરેશભાઈ પાંચ હજાર ભેગા કરવા કેવી આકરી મહેનત કરે?

આમ તો બનાસકાંઠાનો વાવ તાલુકો ઉનાળામાં ઘણો આકરો લાગે. આવા આકરા તાપમાં પગપાળા ફરવું કલ્પના પણ ન થાય.

સુરેશભાઈ જે સમાજમાંથી આવે. એ બધા અમારા ખુબ પ્રિય. બજાણિયા સમુદાયનું અમારા પર હેત પણ નોખુ. અમારા કાર્યકર 

ભગવાનભાઈને એમની સ્થિતિનો ખ્યાલ આવ્યો ને અમે સુરેશભાઈને દસ હજારની લોન આપી. એમાંથી એ સાયકલ લાવ્યા ને ધંધા માટે થોડો સામાન. સાયકલ પર સામાન ગોઠવી એ પહેલીવાર વેચવા ગયા ત્યારે એમના હરખનો પાર નહોતો.

હવે સાયકલ પર એ બે ગામ ફરી શકે છે. દસ હજારની લોન એમણે પૂરી કરીને હવે બીજી ત્રીસ હજારની લોન એમણે માંગી છે જેથી જુનામાં બાઈક ખરીદી શકાય. ને ધંધો થોડો વધારે કરી શકાય. પાંખો આપવાનું કાર્ય KRSF એ VSSM સાથે મળીને કર્યું.

સુરેશભાઈનું સ્વપ્ન પોતાનું પાક્કુ ઘર કરવાનું અને ધંધો વધારવાનું. આ બેય કાર્યમાં અમે સાથે રહીશું. મૂળે તો અમારા પરિવારો છે. ને એમની પ્રગતિ – તરક્કી થાય તો અમે પણ રાજી.

જ્યાં સુધી તમે પૂછતા રહેશો "હવે શું કરું?"

ત્યાં સુધી તમારું જીવન બીજાના હાથમાં રહેશે.

સ્વાવલંબન વ્યક્તિએ આનો જવાબ મેળવવા પહેલા જવાબદારી લેતા શીખવી પડે...

The Electrician Whose Faith Rewired His Future

“Let the name of Ram remain on the lips,

let compassion and charity dwell in the heart;

a lakh obstacles melt away,
and in the end, welfare prevails.”
— Dula Bhaya Kag

These lines align precisely with the life of Prahladbhai.

He lives in Lodara, Gandhinagar. A man of steady compassion. His financial means were limited, yet he consistently offered physical help to families in distress. Nature, in its own rhythm, returned the favour.

He worked in a company until a sudden collapse in health forced him into urgent medical care. Timely treatment saved his life. His earlier generosity seemed to stand guard over him.

After his operation, heavy work became impossible. He opened a small electrical repair shop in Lodara with whatever little capital he had. He sold electrical items and repaired lights, fans, and basic wiring.

Through field worker Rizwanbhai, he came into contact with KRSF. The Foundation provided him a loan. He used it to expand his stock. His business stabilized and began to grow.

Prahladbhai’s belief is exact:

“If God wasn’t watching over me, you would not have reached me at the moment I needed help.”

He now runs a stable shop. He also serves as one of our volunteers. The Foundation has brought stability to thousands of households like his. His continued progress stands as quiet confirmation of the work.

રામ નામ મુખ મે રહે, ઉર મે દયા અરુ દાન લાખ વિઘન ટરી (ટળી) જાત હૈ

આખરી હોત કલ્યાણ - કવિ દુલાભાયા કાગની આ વાત અમારા પ્રહલાદભાઈના કિસ્સામાં જાણે સાચી ઠરી.

પ્રહલાદભાઈ ગાંધીનગરના લોદ્રામાં રહે. જીવ એકદમ દયાળુ. આર્થિક ક્ષમતા ઝાઝી નહીં છતાં શારીરિક રીતે જે પણ થાય તે ટેકો જરૃરિયાત મંદ પરિવારોને કરે. એટલે જ કુદરતે એમનું ધ્યાન રાખ્યું.

એક કંપનીમાં એ કામ કરતા હતા. અચાનક તબિયત લથડી પણ સમયસર સારવાર મળી એટલે બચી ગયા. એમણે કરેલા સતકર્મ આગળ આવ્યા.

ઓપરેશન પછી ભારે કામ ન થઈ શકે. એમણે પોતાના લોદરા ગામમાં જ ઈલેટ્રકીટસની દુકાન નાખી. એ વખતે પાસે ઝાઝા પૈસા નહોતા જે હતું એમાંથી દુકાન કરી. ઈલેક્ટ્રીક્સનો સામાન વેચવાની સાથે સાથે એ લાઈટ, પંખા રિપેર પણ કરે.

અમારા કાર્યકર રીઝવાનભાઈના સંપર્કમાં આવ્યા પછી પ્રહલાદભાઈને અમે લોન આપી. જેનાથી એમની દુકાનમાં સામાન વધાર્યો ને ધંધો એકદમ સરસ ગોઠવાઈ ગયો.

પ્રહલાભાઈ માને કે, “ઈશ્વર જ મારુ ધ્યાન રાખે નહીં તો સંકટની ઘડીમાં તમારુ મારી સામે આવવાનું ન થાય!"

કેવી ગજબ શ્રદ્ધા. પ્રહલાદભાઈનો ધંધો એકદમ સરસ ગોઠવાઈ ગયો છે. હવે તો એ અમારા સ્વયંસેવક બની ગયા છે.

KRSF થકી પ્રહલાદભાઈ જેવા હજારો પરિવારો સુખી થયા તેનો રાજીપો.. પ્રહલાદભાઈ હજુ પણ વધારે તરક્કી કરે તેવી શુભભાવના...

Where Self-Reliance Turns Ordinary Lives Into Ascending Trajectories

Stories of families strengthened through our loan program, and of women who built their independence through savings groups, reveal one truth:

“There are many who walk according to the lines on their hands;
walk instead by the stars—there lies true strength.”
— Shekhadam Abuvala

This line becomes concrete whenever we meet the families who have moved from uncertainty to stability through self-reliance.

Across more than twenty districts of Gujarat, KRSF has provided livelihood loans to households determined to secure economic independence. This work is carried out in partnership with VSSM.

Under the Self-Reliance Program, women are also supported in forming savings groups—collectives that develop the discipline and capital required to run independent businesses. In several districts, KRSF and VSSM jointly organized ceremonies to recognize loan recipients and women from savings groups who demonstrated notable progress. These gatherings took place in Banaskantha, Mahisagar, Vadodara, Kheda, Anand, and Ahmedabad. Members from each district attended.

Two women, Bhikhiben and Gauriben—each of whom established savings groups of ten women—were honored for their initiative. Their groups save a few hundred rupees every month. Bhikhiben’s group received a ₹5 lakh revolving fund under the government’s Mission Mangalam scheme.

Bhikhiben herself expanded her business through a loan from us. Earlier, she sold cutlery on a small mat in the vegetable market. Today, she operates a full cart and earns a stable, increased income.

Many loan recipients shared how their ventures grew after receiving support. Among them, individuals who achieved strong business progress and those who maintained timely installment payments even during personal and financial strain were honored by the Foundation’s founder, Shri Pratulbhai Shroff.

The Foundation’s intent remains steady:
to serve as an instrument of wellbeing.

“Someone showing you a dream is your fortune.
Taking the steps to fulfill that dream must be your own.
That is true self-reliance.”

અમારી પાસેથી લોન લઈને સક્ષમ થયેલા વ્યક્તિઓનું સન્માન તેમજ બચતમંડળ બનાવી આર્થિક સક્ષમ થવા માંગતી બહેનોની વાતો..

હાથની રેખા પ્રમાણે ચાલનારા છે ઘણા, ચાલ તારાઓની બદલે એ જ શક્તિમાન -શેખાદમ આબૂવાલાની આ વાત અમે જે પરિવારોને સ્વાવલંબી બનાવવા લોન આપી મદદ કરીએ એ પરિવારોને મળીએ ત્યારે ખરી લાગે.

ગુજરાતના વીસથી વધારે જિલ્લામાં KRSF દ્વારા આર્થિક રીતે સ્વાવલંબી બનવા માંગતા પરિવારોને લોન આપવામાં આવી છે. VSSM સાથે મળીને આ કાર્ય થઈ રહ્યું છે.

સ્વાવલંબન કાર્યક્રમ અંતર્ગત અમે સ્વતંત્ર ધંધો કરવા માંગતી બહેનોના સંગઠન-બચતમંડળો બનાવવાનું પણ કરીએ. અમે જેમને લોન આપી છે તે લોનધારકોમાંથી તેમજ બચતમંડળ બનાવ્યા પછી ઊડીને આંખે વળગે તેવી પ્રગતિ જેમણે કરી છે તેવા લોનધારકોના સન્માનનો કાર્યક્રમ KRSF અને VSSMની નિશ્રામાં બનાસકાંઠા, મહિસાગર, વડોદરા, ખેડા, આણંદ, અમદાવાદ જિલ્લામાં આયોજીત થયો. જેમાં જે તે જિલ્લાના લોનધારકો તેમજ બચતમંડળના બહેનો ખાસ ઉપસ્થિતિ રહ્યા.

કાર્યક્રમમાં અમારા ભીખીબહેન અને ગૌરીબહેને દસ દસ બહેનોના બચત મંડળ બનાવ્યા તેમના સન્માન થયા. આ બહેનોને બચતમંડળ થકી બહેનો નિયમીત દર મહિને બસો રૃપિયાની બચત કરે છે. ભીખીબહેનના મંડળને તો સરકારની મીશન મંગલ યોજના અંતર્ગત પ લાખ રૂપિયા રીવોલ્વીંગ ફંડ પેટે પણ મળ્યા.

શાકમાર્કેટમાં પથારો પાથરી કટલરી વેચતા ભીખીબહેને અમારી પાસેથી લોન લઈને ઘંઘો મોટો કર્યો. હવે તેઓ લારી પણ ધંધો કરે ને ઘણું કમાય છે.

ભીખીબહેન જેવા અનેક લોન ધારકોએ લોન લઈને શરૂ કરેલા ધંધામાં કેવી બરકત થઈ છે તેની વાત કરી. ઉપસ્થિતિ લોન ધારકોમાંથી જેમણે સૌથી સારી રીતે પોતાનો ધંધો વિકસાવ્યો હોય. ઘરમાં મુશ્કેલી આવી, ધંધો સાવ બેસી ગયો છતાં નિયમીત લોનના હપ્તા ભર્યા હોય તેવા લોન ધારકોનું સન્માન ડો. કે. આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનના સ્થાપક આદરણીય પ્રતુલભાઈ શ્રોફના હસ્તે કરવામાં આવ્યું.

સૌના શુભમાં સદાય નિમિત્ત બનીએ તેવી શુભભાવના...

સપના કોઈ બતાવે, એ તમારું નસીબ છે, પણ સપના સાકાર કરવા માટેપગલાં તમારાં જ હોવા જોઈએ. અને એ જ સાચો સ્વાવલંબી છે.

When Children Turned Saplings Into a State-Recognized Movement

The supplementary teachers of Sabarkantha are no longer confined to textbooks. They have expanded the definition of education. Here, learning includes responsibility for the earth itself. Children read, write, count—and they also learn to restore the world they live in.

Every child has been given a sapling. Each child has been made a gardener. They water it, protect it, and watch it grow. Through this practice, they are absorbing a lesson that no textbook can match: nurturing a plant is an act that refines character.

Parents stand with their children. Teachers and school staff reinforce every step. What started as a modest idea has become a disciplined environmental initiative. Today, this collective effort has created a green force of more than seventy thousand trees, each representing care, commitment, and ecological understanding.

The work of these children has reached the Gujarat Legislative Assembly. This recognition marks a significant moment.
The Speaker of the Legislative Assembly, Shri Shankarbhai Chaudhary, along with Forest and Environment Minister Shri Mulubhai Bera and Shri Mukeshbhai Patel, reviewed the initiative. KRSF’s environmental coordinators, Rahulbhai and Girishbhai, were invited to the Assembly to present the detailed work. Environmental organizations from across Gujarat attended.

The leaders extended strong appreciation. Their response affirmed a clear truth: small actions undertaken by children can influence the larger development of the state.

Seeing such environmental consciousness emerge from young students carries a distinct weight. Their actions have earned acknowledgment that many adults strive for.

વિધાનસભાના અધ્યક્ષ શ્રી શંકરભાઈ ચૌધરીએ KRSF દ્વારા ધરતીને હરિયાળી કરવાના પ્રયત્નોને બીરદાવ્યા

સાબરકાંઠાની અમારા પુરક શિક્ષકો દ્વારા હવે માત્ર પુસ્તકોનો જ નહિ, પરંતુ પર્યાવરણનો પણ પાઠ ભણાવાઈ રહ્યો છે. અહીં શિક્ષણનો એક નવો માળો ઊભો થયો છે, જેમાં બાળકોને માત્ર લખવું અને વાંચવું જ નહિ, પણ ધરતી માટે કંઈક કરવું પણ શીખવાઈ રહ્યું છે. દરેક બાળકને એક વૃક્ષ આપીને માળી બનાવી દીધા છે – તેઓ પોતે એને ઉછેરે છે, તેને પાણી પીવડાવે છે, તેની દેખભાળ કરે છે અને તેનું રક્ષણ પણ કરે છે. આ રીતે બાળકો શીખી રહ્યા છે કે એક છોડ ઉછેરવો એ જીવન જીવવાની સૌથી સુંદર તાલીમ છે.

જ્યાં બાળકો મમ્મી-પપ્પાની સાથે વૃક્ષના પાલનહાર બને છે, ત્યાં શિક્ષકો અને શાળાના કાર્યકરો પણ પાછળ નથી. તેઓ બાળકોના લીલાં મિત્રોના માર્ગદર્શક બનીને તેમને આ કાર્યમાં પ્રેરણા આપે છે, માર્ગ બતાવે છે. આવું કરવાની શરૂઆત એક નાનાં પગલાંથી થઈ હતી, પણ આજે તે એક વિશાળ યાત્રા બની ગઈ છે. માત્ર કેટલાંક છોડ ઉછેર્યા એવું નથી, પણ આજે અમારી પાસે ૭૦,૦૦૦થી વધુ વૃક્ષોનું લીલું લશ્કર ઊભું થયું છે—દરેક વૃક્ષ એક સંકલ્પનું, પ્રેમનું અને સંવેદનાનું પ્રતિક છે.

અમારા બાળકોના આ નાના પ્રયાસો હવે ગુજરાત રાજ્યના વિધાનસભા સુધી પણ પહોંચ્યા છે. જે આપણા માટે એક અનોખું ગૌરવ છે. વિધાનસભાના આદરણીય અધ્યક્ષ શ્રી શંકરભાઈ ચૌધરી, વન અને પર્યાવરણ મંત્રીશ્રી મુળુભાઈ બેરા તથા શ્રી મુકેશભાઈ પટેલ સુધી અમારી આ લીલી ક્રાંતિની ગાથા પહોંચાડવામાં આવી. ડૉ. કે.આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનના લીલા કાર્યકરો રાહુલભાઈ અને ગીરીશભાઈએ પર્યાવરણ સંબંધિત આ કાર્યની સંપૂર્ણ રજૂઆત કરવા વિધાનસભાના આંગણે આવવા આમંત્રણ મળ્યું. ગુજરાતભરની અનેક વૃક્ષપ્રેમી સંસ્થાઓ પણ આ પ્રસંગે હાજર રહી.

બધા મહાનુભાવોએ આપણા આ સંકલ્પને હૃદયપૂર્વક બિરદાવ્યો—અને એ થી ઊંડો સંદેશો મળ્યો કે નાનાં બાળકોના નાનાં પગલાં પણ રાજ્યના વિકાસમાં મોટું યોગદાન આપી શકે છે.

નાના બાળકોથી પણ આવું પરિવર્તન આવે અને તે મોટા લોકો ઝીલી લે તે જોઈ ખુશી थाय...

A Movement That Turned Children Into Guardians of the Earth

The “One Child – One Tree” campaign began on 1 July 2023 in Khedbrahma. The initiative moved forward with guidance from Hon. Collector of Sabarkantha Shri Naimishbhai Dave (IAS), RFO Shri Nareshbhai Chaudhary, the DFO, and Shri Shreyasbhai Patel. The first phase was launched in Galodia village with a seminar attended by the Collector, Forest Department officials, the Education Department, and members of the Dr. K. R. Shroff Foundation.

In its initial phase, 13,989 saplings were distributed across 82 schools in Khedbrahma and Poshina.
The programme then expanded to Bhiloda, Vadali, Vijaynagar, and Meghraj, where 28,184 saplings were given across 231 schools.
A survey conducted two years later recorded 18,429 surviving saplings, marking a strong environmental impact and high community involvement.

In 2024, the Foundation launched the “One Tree – In Mother’s Name” programme in 332 schools across Sabarkantha, Aravalli, and Banaskantha, distributing 35,296 saplings—one to each child. Cluster heads, teachers, and students took active responsibility for nurturing the plants.

For 2024–25, Girishbhai Prajapati was given full leadership of the campaign. Under his guidance, 39,674 saplings were distributed across 785 schools, and taluka-level nurseries were established to maintain a steady supply of saplings for rural communities and schools.

This consistent environmental work earned the Dr. K. R. Shroff Foundation district-level recognition for three consecutive years—2023, 2024, and 2025.

The next phase aims to nurture 75,000 saplings, with key schools participating:

• H. K. Patel High School (Unchidhanal), Khedbrahma

• Shrikant Ashramshala (Demti), Poshina

• Sarasav Primary School, Vijaynagar

• Shiladri Primary School, Bhiloda

• Dhoondera Primary School and Shanagal Primary School, Meghraj

The initiative is strengthened by the collaboration of the Forest Department, the Education Department, zonal and cluster heads, team leaders, and teachers of the Dr. K. R. Shroff Foundation.
Guidance from Aravalli District Development Officer Shri Dipeshbhai Kediya (IAS) and District Primary Education Officer Shri Naineshbhai Dave played a vital role.

Exceptional support came from all regional RFOs:

• Dr. Dhavalbhai Gadhvi, DFO (Sabarkantha–Aravalli)

• Shri Nareshbhai Chaudhary, RFO (Khedbrahma–Poshina)

• Shri Gopalbhai Patel, RFO (Idar)

• Shri Sanjaybhai Kharadi, RFO (Vijaynagar)

• Shri Hasmukhbhai Dabhi, RFO (Vadali)

• Shri Mehulbhai, RFO (Meghraj)

• Shri Rajubhai Damor, RFO (Bhiloda)

Forest staff worked with full commitment, and support from BRC Coordinators, CRC Coordinators, principals, and teachers further strengthened the campaign’s reach.

This initiative goes far beyond distributing saplings. It is shaping environmental consciousness, responsibility, and deep ecological sensitivity among students. What began as a simple activity has evolved into a community-driven movement—one that will leave a lasting ecological legacy for the generations to come.

એક બાળ -એક વૃક્ષ અભિયાનની શરૂઆત ૧ જુલાઈ ૨૦૨૩ના રોજ ખેડબ્રહ્માથી કરવામાં આવી હતી. આ અભિયાનને આગળ વધારવા માટે માનનીય કલેક્ટરશ્રી, સાબરકાંઠા નૈમેષભાઈ દવે સાહેબ, IAS, આર.એફ.ઓ. શ્રી નરેશભાઈ ચૌધરી સાહેબ, ડી.એફ.ઓ. અને શ્રી શ્રેયસભાઈ પટેલ સાહેબનું માર્ગદર્શન મળ્યું. અભિયાનની શરૂઆત ગલોડીયા ગામે સેમિનાર દ્વારા થઈ હતી, જેમાં કલેક્ટર સાહેબ, ફોરેસ્ટ વિભાગ, શિક્ષણ વિભાગ તથા ડો. કે.આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનના સભ્યો ઉપસ્થિત રહ્યા હતા. પ્રથમ તબક્કામાં ખેડબ્રહ્મા અને પોશીનાની ૮૨ શાળાઓમાં ૧૩,૯૮૯ છોડોનું વિતરણ કરવામાં આવ્યું. ત્યારબાદ આ કાર્યક્રમ ભિલોડા, વડાલી, વિજયનગર અને મેઘરજ સુધી વિસ્તર્યો, જ્યાં ૨૩૧ શાળાઓમાં કુલ ૨૮,૧૮૪ છોડો વિતરણ કરાયા. ફાઉન્ડેશન દ્વારા કરાયેલા સર્વે (૨ વર્ષ બાદ) મુજબ તેમાંથી ૧૮,૪૨૯ છોડો જીવંત રહ્યા હતા.

૨૦૨૪માં "એક પેડ–માંકે નામ" કાર્યક્રમ સાબરકાંઠા, અરવલ્લી અને બનાસકાંઠાની ૩૩૨ શાળાઓમાં અમલમાં આવ્યો, જેમાં કુલ ૩૫,૨૯૬ વિદ્યાર્થીઓને એક-એક છોડ આપવામાં આવ્યો. આ અભિયાનમાં ડો. કે.આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનના તમામ ક્લસ્ટર હેડ અને શિક્ષકોએ તથા વિદ્યાર્થીઓએ સક્રિય ભાગ લીધો. ૨૦૨૪-૨૫માં ગીરીશભાઈ પ્રજાપતિને આ અભિયાનની સ્વતંત્ર જવાબદારી સોંપવામાં આવી, જેમાં ૭૮૫ શાળાઓમાં ૩૯,૬૭૪ છોડોનું વિતરણ કરવામાં આવ્યું તથા તાલુકા સ્તરે નર્સરીઓ ઊભી કરવામાં આવી. આ નર્સરીઓ દ્વારા ગામ અને શાળાઓમાં સતત છોડોની ઉપલબ્ધિ રહે તે સુનિશ્ચિત કરવામાં આવ્યું.આ અભિયાનની સફળતા અને પર્યાવરણ પ્રત્યેના અનન્ય યોગદાનને કારણે ડો. કે.આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનને જિલ્લા સ્તરે વર્ષ ૨૦૨૩, ૨૦૨૪ અને ૨૦૨૫ માં સન્માન પ્રાપ્ત થયું છે.

આગામી તબક્કામાં ૭૫,૦૦૦ છોડ ઉછેરવાનો લક્ષ્ય નક્કી કરવામાં આવ્યો છે. તેમાં ખેડબ્રહ્મા તાલુકાની એચ. કે. પટેલ હાઈસ્કૂલ (ઉંચીધનાલ), પોશીનાની શ્રીકાન્ત આશ્રમશાળા (દેમતી), વિજયનગરમાં સરસવ પ્રાથમિક શાળા, ભિલોડાની શિલાદ્રી પ્રાથમિક શાળા તેમજ મેઘરજ તાલુકાની ઢૂંઢેરા પ્રાથમિક શાળા તથા શણગાલ પ્રાથમિક શાળાઓનો પણ સમાવેશ કરવામાં આવ્યો છે. આ કામગીરીને આગળ વધારવા માટે ફોરેસ્ટ વિભાગ, શિક્ષણ વિભાગ તેમજ ડો. કે.આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનમાંથી ઝોનલ હેડ, ક્લસ્ટરહેડ, ટીમ લીડર અને શિક્ષક મિત્રોની વિશાળ મદદ મળી છે. વિશિષ્ટ કરીને અરવલ્લી જિલ્લાના જિલ્લા વિકાસ અધિકારી મહોદયશ્રી દિપેશભાઈ કેડીયા સાહેબ, IAS અને જિલ્લા પ્રાથમિક શિક્ષણાધિકારી શ્રી નૈનેશભાઈ દવે સાહેબનું મહત્વપૂર્ણ માર્ગદર્શન પ્રાપ્ત થયું છે. સાથે સાથે તમામ તાલુકાના આર.એફ.ઓ. નો સહકાર અભૂતપૂર્વ રહ્યો છે, જેમાં સાબરકાંઠા-અરવલ્લીના ડી.એફ.ઓ. ડો.ધવલભાઈ ગઢવી સાહેબ, ખેડબ્રહ્મા-પોશીનાના આર.એફ.ઓ શ્રી નરેશભાઈ ચૌધરી સાહેબ, ઈડરના આર.એફ.ઓ. શ્રી ગોપાલભાઈ પટેલ સાહેબ, વિજયનગરના આર.એફ.ઓ. શ્રી સંજયભાઈ ખરાડી સાહેબ, વડાલીના આર.એફ.ઓ.શ્રી હસમુખભાઈ ડાભી સાહેબ, મેઘરજના આર.એફ.ઓ. શ્રી મેહુલભાઈ સાહેબ તથા ભિલોડાના આર.એફ.ઓ. શ્રી રાજુભાઈ ડામોર સાહેબનો સમાવેશ થાય છે. આ સાથે તમામ ફોરેસ્ટ સ્ટાફનો પણ સંપૂર્ણ સહયોગ રહ્યો છે.

શિક્ષણ વિભાગમાંથી બી.આર.સી. કો.ઓર્ડીનેટરશ્રી, સી.આર.સી કો.ઓર્ડીનેટરશ્રી, આચાર્ય તથા શિક્ષકગણનું સતત પ્રોત્સાહન અને સહકાર મળતો રહ્યો છે. આ અભિયાન માત્ર વૃક્ષારોપણ પૂરતું નથી, પરંતુ વિદ્યાર્થીઓમાં પર્યાવરણ પ્રત્યે જાગૃતિ, જવાબદારી અને પ્રકૃતિ પ્રત્યેનો પ્રેમ વિકસાવવાનો મહત્વપૂર્ણ પ્રયાસ છે. આ રીતે અભિયાન એક મોટું સામાજિક આંદોલન બની રહ્યું છે, જેમાંથી ભવિષ્યમાં પર્યાવરણને લાંબા ગાળાનો લાભ મળશે.

A Village That Turned Its Cremation Ground Into a Living Forest

“Trust us once and plant trees in our village — we will care for them like our own life.”

These words came from the environmentally aware Sarpanch of Kudagám in Banaskantha, Shri Dineshbhai, and from the committed villagers who accompanied him. They had come with a proposal: to transform their cremation ground into a Vriksha Mandir — a sanctuary of trees. When people carry such clarity, sensitivity, and responsibility, meaningful work becomes not only feasible but deeply fulfilling.

The challenge, however, was formidable.

The cremation ground spanned over 20 vighas, choked entirely with dense Gando Baval. The land was wild, uneven, and difficult to work with. But Dineshbhai assured us, “Don’t worry, we will fix everything.” And the village stood behind his promise.

The villagers collected substantial funds and labored for almost a month to clear and level the land. Throughout the holy month of Shravan, while the clearing of Gando Baval continued, the entire village ate their afternoon meals right there in the cremation ground. Their unity and ecological awareness were striking.

With the support of Respected Shri Pratulbhai Shroff and the Dr. K. R. Shroff Foundation, over 12,000 trees were planted in Kudagám. Two dedicated caretakers were appointed to nurture the young plantation.

Shortly afterward, a major setback occurred — the borewell used for irrigation collapsed. Anxiety surged over the survival of the newly planted saplings.

Once again, the village rose to the moment.

They gathered nearly ₹2 lakh, and the Irrigation Department contributed the remainder. A new borewell was installed. Until then, the villagers ensured not a single tree died. Their commitment to the forest was extraordinary.

For two years, Dineshbhai would call repeatedly and ask,
“Ben, when are you coming to see our Krishna Vina Gramvan?”

When we finally visited Kudagám—originally to observe the lake deepening work under the government’s Sujalam-Sufalam scheme carried out with KRSF and VSSM—we saw something unforgettable.
Right opposite the lake stood 12,000 thriving trees, swaying proudly in the wind.
The sight filled us with profound joy.

Respected Pratulbhai believes deeply in conserving water and protecting the environment for future generations. His commitment continues to inspire many.

Our gratitude goes to Dineshbhai, his tireless team, and the entire village of Kudagám.
May they remain as vigilant and committed to water and environmental stewardship as they are today.

"એક વખત ભરોસો કરીને અમારા ગામમાં વૃક્ષો વાવો, અમે જીવની જેમ એનું જતન કરીશું."

બનાસકાંઠાના કુડાગામના જાગૃત સરપંચ શ્રી દિનેશભાઈ તેમજ ગામના જાગૃત અને પર્યાવરણ પ્રેમી માણસોએ અમારી પાસે વૃક્ષમંદિર નિર્માણમાં મદદ કરવાની વાત કરવા આવ્યા ત્યારે કરી. આવા સંવેદનશીલ માણસો હોય તો કામ કરવું ગમે જ. પણ ગામની સ્મશાન ભૂમી જ્યાં વૃક્ષો વાવી ઉછેરવાના હતા એ લગભગ વીસ વિદ્યાથી વધારે જગ્યામાં માત્ર ગાંડા બાવળ ઊભેલા. જમીન પણ ઉબડ ખાબડ. દિનેશભાઈએ કહ્યું, “આ બધુ અમે ઠીક કરી દઈશું ચિંતા ન કરો.”ને એમણે સૌએ મોટુ ભંડોળ ભેગું કરી લગભગ એક મહિનો સખત કામ કરીને જમીનને ચોખ્ખી ને સરખી કરી. શ્રાવણ મહિના દરમ્યાન જ્યારે ગાંડો બાવળ કાઢવાનું કામ ચાલતુ હતું ત્યારે બપોરનું ભાથુ પણ સૌ સ્મશાનમાં જમ્યા. આવું જાગૃત ગામ. અમે લગભગ ૧૨,૦૦૦ થી વધારે વૃક્ષો અમારા આદરણીય પ્રતુલભાઈ શ્રોફ – ડો. કે.આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનની મદદથી ગામમાં વાવ્યા. બે વૃક્ષમિત્રો વૃક્ષોનું જતન કરવા રાખ્યા.

વૃક્ષો વાવ્યા પછી પાણીનો બોરવેલ બગડી ગયાના સમાચાર આવ્યા. અમને ચિંતા હતી વૃક્ષોનું જતન થશે કે કેમ તેની. પણ ગામે બે લાખ જેટલો ફાળો ભેગો કર્યો ને સિંચાઈ વિભાગે બાકીના પૈસા આપ્યાને નવો બોરવેલ કર્યો. પણ આ દરમ્યાન એમણે એક પણ વૃક્ષને મરવા ન દીધું. વૃક્ષો માટે આટલી સંવેદના બહુ ઓછા લોકોમાં જોવા મળે.

દિનેશભાઈ ઘણી વખત ફોન કરીને બેન અમારા કૃષ્ણ વિણા ગ્રામવનમાં ક્યારે આવો છો એવું પુછતા તે વૃક્ષો વાવ્યાના બે વર્ષે ગ્રામવનમાં જવાનું થયું. મૂળ સરકારની સુજલામ સુફલામ યોજના તેમજ KRSF અને VSSM દ્વારા કુડાનું તળાવ ઊંડુ થઈ રહ્યું હતું તે જોવા ગયાને તળાવની સામે જ અમારુ ગ્રામવન જોયું. જેમાં ૧૨,૦૦૦ વૃક્ષો લહેરાઈ રહ્યા હતા. જોઈને આનંદીત થવાયું.

પાણી પર્યાવરણના કાર્યો ભાવી પેઢી માટે સઘન થાય એ માટે આદરણીય પ્રતુલભાઈ સક્રિય. તેમની પાસેથી અનેકો પ્રેરણા લે અને પોતાની રીતે પૃથ્વીને હરિયાળી બનાવવા મથે તેવી શુભભાવના.

દિનેશભાઈ અને એમની ટીમ તેમજ સમગ્ર કુડાગ્રામવાસીઓનો પણ ઘણો ઘણો આભાર. પાણી અને પર્યાવરણના કામો માટે આવા જ જાગૃત રહેજોની શુભેચ્છા.

A Village Where Every Tree Belongs to Everyone

“Anyone may freely eat as many fruits as they like from our trees.”

This simple declaration captures the spirit of Gadhi village in Sabarkantha — a place where love for trees is woven into the very character of the community. The moment you enter the village, the sight of flourishing mango and jamun orchards lifts the mind. Here, the old saying “Ram ki chidiya, Ram ka khet — khaale chidiya bhar-bhar pet” feels entirely real.
No one is stopped. No one is questioned.
Fruits are for all.

The Panchayat has never viewed these orchards as a source of income. Their stance is clear: nature’s gifts are meant to be shared.

Gadhi village holds a deep conviction that every open space must hold a tree. With this intent, they approached the Dr. K. R. Shroff Foundation and VSSM to help expand their green cover. Together with the villagers, more than 4,500 trees were planted — and today, those trees stand tall and thriving.

The village Sarpanch expressed a firm desire to plant even more trees in the coming year and to continue working with us. This commitment is not routine; it reflects deep ecological awareness and a rare generosity toward the environment.

Gadhi’s example demonstrates what a village can become when its people choose to live with nature rather than merely alongside it.

ઝાડના ફળ જેને જેટલા ખાવા હોય તે મફત ખાય

સાબરકાંઠાનું ઘડી ગામ વૃક્ષો માટે મમતા રાખનારુ અનોખુ ગામ. ગામમાં આંબા અને જાંબુની વાડીઓ જોતાં જ મન પ્રસન્ન થઈ જાય. અહીં “રામ કી ચિડીયા, રામ કા ખેત, ખાલે ચિડીયા ભર ભર પેટ” આ ઉક્તિ સાચી ઠરે છે. આંબા પરની કેરીઓ અને જાંબુ સૌ કોઈ મન ભરીને ખાઈ શકે છે, કારણ કે પંચાયતને તેને વેચીને આવક ઊભી કરવાની ભાવના નથી. ઘડી ગામ પોતાના ગામની તમામ, ખુલ્લી જગ્યાઓમાં વૃક્ષો વવાય તેવી ભાવના રાખે. એ ભાવનાથી જ એમણે ડો. કે. આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશન (KRSF) તેમજ VSSM ને પોતાના ગામમાં વૃક્ષો વાવી ઉછેરવા મદદરૂપ થવા કહ્યું અને અમે ગામના સહયોગથી ત્યાં ૪૫૦૦થી વધુ વૃક્ષોનું વાવેતર કર્યું. વાવેલા વૃક્ષો આજે ખૂબ સરસ રીતે ઉછરી રહ્યા છે. ગામના સરપંચશ્રીએ કહ્યું કે, આવતા વર્ષે હજુ વધારે વૃક્ષો ગામમાં વવાય તેવી તેમની ઈચ્છા છે અને અમે સાથે મળીને આ કાર્ય કરીએ. ખરેખર, આ કેવી ઉમદા ભાવના! ઘડી ગામની જેમ સૌ કોઈ પોતાના ગામને વૃક્ષ આચ્છાદિત કરે તેવી અમારી શુભભાવના છે.

Reviving a Lake That Echoes the Greatness of the Narmada

In the Anushasana Parva of the Mahabharata, Yudhishthira asks Bhishma Pitamah about the highest form of charity. Bhishma’s answer remains timeless:

the land that nourishes life is sacred, and on such land, building a lake is an act of supreme merit.
A lake, he said, sustains every form of life and brings lasting glory to the one who creates it.

This wisdom from five thousand years ago is not poetic exaggeration.
Water is the foundation of life. Nature pours this nectar upon the earth, but the responsibility to collect, conserve, and manage it is ours. When we fail at this stewardship, scarcity follows.

Over the decades, villages gradually abandoned their traditional lakes and jalmandirs. Silt accumulated, depths reduced, and reservoirs that once replenished entire regions became little more than dry basins. Everyone forgot a simple truth:
when a lake fills, every well and borewell fills with it.

To restore what had been lost, we began reviving these neglected water bodies.

Under the Sujalam-Sufalam scheme, the ancient lake of Mojru village in Banaskantha was deepened through the combined efforts of the government, Dr. K. R. Shroff Foundation, and VSSM. The government will also release Narmada water into this lake, ensuring strong groundwater recharge and year-long water security.

This revived lake now stretches across the landscape with a magnitude that villagers describe as “as large as the Narmada Dam.”
It stands as proof that when communities, government institutions, and committed organizations come together, forgotten reservoirs can return to life.

Our hope is clear:
that lakes across village after village rise again, that our ancient water temples are restored, and that many more organizations join this essential movement to protect the future of water.

બનાસકાંઠામાં નર્મદા ડેમ જેવું તળાવ

મહાભારતના અનુશાસનપર્વ- દાનધર્માન પર્વના અધ્યાય અઠ્ઠાવનમાં દાનધર્મનું મહત્વ શું છે તે પ્રશ્ન બાણશય્યા ઉપર સૂતેલા ભીષ્મ પિતામહને યુધિષ્ઠિર પુછે છે. જેના જવાબમાં પિતામહ યુધિષ્ઠિરને સમજાવતાં કહે છે, જેમાં પુષ્કળ પ્રકારનું ધાન્ય ઉત્પન્ન કરવાની શક્તિ હોય જેમાં પ્રાણીમાત્રને નિવાસ કરવાની અનુકૂળતા હોય તે ભૂમી શ્રેષ્ઠ છે. આવી ભૂમિમાં તળાવો બંધાવવાં એ ઉત્તમ કાર્ય. જે વ્યક્તિ તળાવ બંધાવે તે વ્યક્તિ ત્રણે લોકમાં પૂજાય. તળાવ પ્રાણીમાત્ર માટે ઉપકાર કરનારુ છે. તળાવો બંધાવા તે અતિ ઉત્તમ કીર્તિદાયક છે.

તળાવની મહત્તા આજથી પાંચ હજાર વર્ષ પહેલા લખાયેલા મહાભારતમાં આ રીતે વર્ણવામાં આવી છે. મૂળ તો જીવન પાણી વગર અશક્ય. ઈશ્વર ધરતી પર અમૃતરૂપી પાણી વરસાવે. આ બધા પાણીને ઝીલવામાં આવે અને એનું યોગ્ય વ્યવસ્થાપન થાય તો પાણીની અછત ન રહે. પણ આપણે વ્યવસ્થાપન ભૂલ્યા ને ક્યાંક પાણી ધારણ કરનાર વાસણ એટલે કે તળાવો-જલમંદિરોને પણ ભૂલ્યા.

આ તળાવો માટી ભરાતા છીછરા થાય તેમાં પાણી ભરાવવાની ક્ષમતા ન રહી ને એટલે પેલી કહેવત પ્રમાણે કૂવામાં હોય તો અવાડામાં આવે. તળાવમાં પાણી ભરાય તો બોરવેલ, કૂવામાં આવે. પણ પાછલા ચાલીસ વર્ષમાં લોકો તળાવને ભૂલ્યા. અમે આવા તળાવોના જિર્ણોદ્ધારનું કાર્ય આરંભ્યું.

સરકારની સુજલામ સુફલામ યોજના અંતર્ગત બનાસકાંઠાના મોજરુ જુના ગામનું તળાવ સરકાર અને KRSF એ VSSM સાથે ભાગીદારીમાં ઊંડુ કર્યું. ભૂગર્ભજળ ઝટ ઉપર આવે તે માટે સરકાર દ્વારા આ તળાવમાં મા નર્મદાના પાણી પણ નંખાશે. ગામે ગામ જલમંદિરો ઊંડા થાય તેવી અપેક્ષા રાખીએ છીએ અને આ સતકાર્યમાં KRSF, VSSM સાથે અનેક સંસ્થાઓ જોડાય તેવી ભાવના રાખીએ છીએ.

Restoring the Water-Temples That Once Sustained Entire Civilisations

Thirty to forty years ago, we drew water from wells with our hands. Groundwater was that close to the surface. Farmers irrigated their fields using well-water. Then borewells came, and we kept extracting water without restraint. Today the water table has fallen to 800—sometimes even 1,000 feet.”

A village elder in Kuda, Banaskantha, said this as we visited the lake being deepened under the government’s Sujalam–Sufalam scheme, in collaboration with Dr. K. R. Shroff Foundation and VSSM.

What once flourished beneath our feet is now disappearing.
Banaskantha remains one of the most severely affected regions in India when it comes to groundwater depletion. For years, we have worked here on water-conservation efforts, and seeing the government invest its full strength in this region is encouraging.

LakhnI–Diyodar MLA Shri Keshaji Chauhan has been persistent in his mission to restore groundwater levels in his constituency. Through his initiative, the government sanctioned the deepening of Kuda’s lake under the Sujalam–Sufalam scheme. Sixty percent of the excavation cost is funded by the government, and the remaining portion is being supported by the Dr. K. R. Shroff Foundation. This partnership reflects the Foundation’s enduring commitment to water conservation.

There was a time when these traditional water-temples—jalmandirs—were vibrant community spaces. Today, many stand neglected, waiting to be revived. Once this restored lake begins to hold water again, we will, with the support of the villagers, build a small temple at the embankment. This symbolic step will ensure that the lake remains respected, preserved, and protected.

Every village must revive its water-temples.
Kuda has set a powerful example.
Its Sarpanch, Shri Dineshbhai, and the village youth demonstrate a keen environmental awareness that deserves recognition.

Maintain this vigilance. Safeguard the rejuvenated lake.
Let this water-temple remain a source of life for generations.

ધરતીની રક્તવાહીની એવા જલમંદિરનો જીર્ણોદ્ધાર

*“પાંત્રીસ ચાલીસ વર્ષ પહેલા અમે કુવામાંથી હાથેથી પાણી લઈ શકતા. અમારા ભૂગર્ભજળ એટલા ઉપર હતા. ખેડૂતો કૂવાથી ખેતી કરતા. પણ પછી બોરવેલ આવ્યા ને અમે સૌએ અમાપ પાણી ઉલેચ્યા એટલે ભૂગર્ભજળ આજે ૮૦૦ તો ક્યાંક ૧,૦૦૦ ફૂટે પહોંચ્યા.”

બનાસકાંઠાના કુડાનું તળાવ સરકારની સુજલામ સુફલામ યોજના તેમજ KRSF સાથે મળીને VSSM દ્વારા ઊંડુ થઈ રહ્યું હતું તે જોવા ગયા એ વખતે ગામના આગેવાનભાઈએ આ કહ્યું. પાંત્રીસ ચાલીસ વર્ષ પહેલા જળથી મબલક ભૂગર્ભમાં આજે જળ ખૂટી રહ્યા છે. ભારતના ભૂગર્ભને લઈને સૌથી સંવેદનશીલ વિસ્તારમાં બનાસકાંઠા એક છે. અમે વર્ષોથી ત્યાં જળસંચયના કાર્યો કરીએ. સરકાર હવે આ વિસ્તારમાં સઘન પ્રયત્નો કરે જે જોઈને રાજી થઈએ છીએ.

લાખણી અને દિયોદરના ધારાસભ્ય શ્રી કેશાજી ચૌહાણ પણ પોતાના વિસ્તારના તળ પાણીદાર થાય તે માટે સતત પ્રયત્નશીલ. આદરણીય કેશાજીના પ્રયત્નથી સરકારે સુજલામ સુફલામ યોજનામાં કુડાનું તળાવ ખોદવાની અમને મંજૂરી આપી. ખોદકામ માટે થનાર ખર્ચમાં ૬૦ ટકા સરકાર આપશે બાકીના પૈસા ડો. કે.આર.શ્રોફ ફાઉન્ડેશન આપશે. જળ માટેની આ અમારી કટીબદ્ધતા.

એક વખત જે જલમંદિર માણસોથી ઊભરાતું એ જલમંદિર આજે માણસોથી વાટ જોઈ રહ્યું છે. અમે આ જલમંદિરના જીર્ણોદ્ધાર પછી તળાવની પાળે ગ્રામજનોના સહયોગથી નાનકડુ મંદિર બાંધવાનું પણ કરીશું. જેથી તળાવો ગંદા થતા અટકે.

ગામે ગામ જેટલા પણ છે તે તમામ જલમંદિરોનો જીર્ણોદ્ધાર થાય તે ઈચ્છનીય. કુડાગામની સક્રિયતા એમના જલમંદિર માટે ઘણી. સરપંચ શ્રી દિનેશભાઈ તેમજ ગામના યુવાનો પાણી પર્યાવરણના કામો માટે ખુબ જાગૃત. બસ આવા જ જાગૃત રહેજો ને આજે તળાવનું નવીનીકરણ થયું છે તે વર્ષો વર્ષ આવું રહે તે માટે મથજો.

Strengthening an Organisation That Serves the Most Forgotten

In the remote tribal belts of South Gujarat—regions where even basic necessities remain out of reach—there are a handful of people who work with quiet determination to uplift their communities. Jan Kalyan Charitable Trust is one such organisation. With limited means but firm resolve, it has been striving to bring hope and opportunity to Adivasi families.
Yet, like many small grassroots organisations, it struggled with long-term planning, systematic processes, and a clear division of roles.

The Dr. K. R. Shroff Foundation began supporting Jan Kalyan Charitable Trust by strengthening its administrative capacity and providing financial backing to expand its work. Regular monthly performance reviews are now conducted. Responsibilities are clearly defined for each member. Every person understands how their work contributes to the larger purpose. Accountability has increased. Teamwork has deepened. Each member can measure, refine, and elevate their contributions.

The trust’s founder, Gautambhai Chaudhary, speaks with emotion:

“Today, we support the education of the poorest children in Dang. Our goal is to ensure children continue their schooling and are not withdrawn when families migrate for labour. We also provide interest-free loans to more than fifty families who otherwise leave their villages. We support them in cattle-rearing, vermicompost production, and organic farming so they can stay in their homes. Their monthly income has grown by seven to ten thousand rupees. With KRSF’s support, we have expanded across Dang and improved the lives of more than a hundred needy individuals.”

He adds:

“KRSF has taught us organisational systems and structure. They helped us understand not only the work we do today but the long-term purpose behind it. Now we think of the future and take up initiatives that will serve society for many years.”

From establishing financial systems to strengthening institutional foundations, KRSF’s partnership has turned Jan Kalyan Charitable Trust into a more resilient, forward-looking organisation.

KRSF has helped advance the trust’s mission of building stronger communities. The happiness and blessings that come through this work belong to all.
May Jan Kalyan Charitable Trust continue carrying light into the lives of many more.

આદિવાસી સમુદાય સાથે કામ કરવાનો લ્હાવો

દક્ષિણ ગુજરાતના અંતરિયાળ આદિવાસી વિસ્તારોમાં, જ્યાં જીવનની મૂળભૂત જરૂરિયાતો મેળવવી પણ સંઘર્ષમય છે, ત્યાં કેટલાક લોકો ધૂણી ધખાવી એ વિસ્તારની કાયાપલટ માટે મથી રહ્યા છે. જન કલ્યાણ ચેરિટેબલ ટ્રસ્ટ પણ એવી જ એક સંસ્થા. જે આ વિસ્તારના આદિવાસી ભાઈ-બહેનોના જીવનમાં નવી આશાનું કિરણ લાવવા માટે અથાગ પ્રયત્નો કરી રહી છે. ભલે તેમની પાસે સાધનો મર્યાદિત હોય. પણ, તેમનો સંકલ્પ અડગ છે. પરંતુ ઘણીવાર, આવા નાના પાયા પર કામ કરતી સંસ્થાઓને લાંબા ગાળાની યોજનાઓ બનાવવામાં અને ટીમના સભ્યો વચ્ચે કામની સ્પષ્ટ વહેંચણી કરવામાં મુશ્કેલીઓનો સામનો કરવો પડતો હોય છે. 

ડૉ. કે. આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશન (KRSF) એ જન કલ્યાણ ચેરિટેબલ ટ્રસ્ટને વહીવટી કુશળતા કેળવવામાં તેમજ કામનો આગળ ધપાવવા આર્થિક સહયોગ કરવાનું શરૃ કર્યું.

ટ્રસ્ટમાં હવે, દર મહિને કામનું મૂલ્યાંકન થાય છે, દરેક વ્યક્તિની જવાબદારી નક્કી કરવામાં આવી છે. આના પરિણામે, ટીમ વધુ સારી રીતે સમજી શકે છે કે તેમનું વ્યક્તિગત કાર્ય સંસ્થાના મોટા ઉદ્દેશ્યો સાથે કેવી રીતે જોડાયેલું છે. આ વ્યવસ્થાથી ટીમમાં કામ કરવાની ભાવના વધી છે, અને દરેક વ્યક્તિ પોતાની પ્રગતિને માપી શકે છે, અને જરૂર પડે તો પોતાના કામમાં સુધારો પણ કરી શકે છે.

ટ્રસ્ટના સ્થાપક ગૌતમભાઈ ચૌધરી ભાવુક થઈને કહે છે, “અમે આજે ડાંગ જિલ્લાના સૌથી વધુ ગરીબ બાળકોના શિક્ષણમાં મદદ કરી રહ્યા છીએ. અમારો મુખ્ય હેતુ આ બાળકો વધુ સારું ભણે અને જે પરિવારો કામ મેળવવા શહેરોમાં સ્થળાંતર કરે છે તેમના બાળકો શાળા છોડી તેમની સાથે ન જાય તે. આઉપરાંત, અમે પચાસથી વધુ એવા પરિવારોને વગર વ્યાજે લોન આપીએ છીએ જેઓ કામ શોધવા માટે પોતાનું ઘર છોડીને જતા રહે છે. અમે તેમને ગાય-ભેંસ પાળવા, વર્મીકમ્પોસ્ટ ખાતર બનાવવા અને ઓર્ગેનિક ખેતી કરવા જેવી પ્રવૃત્તિઓ માટે પૈસાની મદદ કરીએ છીએ, જેથી તેમને પોતાનું ગામ છોડીને ક્યાંયજવું ન પડે. આ પ્રયત્નોથી તે પરિવારોની માસિક આવકમાં સાતથી દસ હજાર રૂપિયાનો વધારો થયો છે. અમે KRSF ની મદદથી અમારુ કાર્ય ડાંગના ઘણા વિસ્તારોમાં ફેલાવી શક્યા છીએ અને ૧૦૦ થી વધુ જરૂરિયાતમંદ લોકોના જીવનમાં સકારાત્મક બદલાવ લાવી શક્યા છીએ.”

તેઓ ઉમેરે છે, “KRSF એ માત્ર કામ કરવાની પદ્ધતિ જ નથી શીખવાડી, પરંતુ અમારા કામનો દૂરગામી હેતુ શું હોવો જોઈએ તે પણ સમજાવ્યું છે. હવે અમે વર્તમાનની સાથે ભવિષ્યનું પણ વિચારી શકીએ છીએ અને એવા કાર્યો કરીએ છીએ જે લાંબા સમય સુધી સમાજને ઉપયોગી થાય.”

કામના હિસાબની વ્યવસ્થા ઊભી કરવાથી લઈને સંસ્થાના વહીવટી માળખાને મજબૂત કરવા સુધી, કે.આર.એસ.એફ. (KRSF)ની ભાગીદારીએ જન કલ્યાણ ચેરિટેબલ ટ્રસ્ટને એક વધુ મજબૂત અને ભવિષ્ય માટે તૈયાર સંસ્થામાં પરિવર્તિત કરી દીધી છે. 

જન કલ્યાણ ચેરિટેબલ ટ્રસ્ટને અમે એક મજબૂત સમાજ નિર્માણ માટેની તેમની ભાવનાને આગળ ધપાવવા ટેકો કર્યો છે. આમ પણ અમે માનીએ છીએ કે, આપણને મળેલું સુખ આપણા એકલાનું નથી એ સૌનું. ટ્રસ્ટ અનેકોના જીવનમાં પ્રકાશ પાથરે તેવી શુભભાવના.

The Woman Who Turned Waste Into Wealth

“If you dump waste from this side, black gold will come out from the other side.”

In Sahoda village of Kaprada taluka, Valsad, lived Pintiben—an ordinary woman with an extraordinary dream. Her family survived on a modest income of seven to eight thousand rupees. Life flowed quietly, with little room for change. Yet within her, a silent determination grew: she wanted financial stability, and she wanted to earn it herself.

Dr. K. R. Shroff Foundation and Aashray Charitable Trust entered her life at the right moment. They taught her a transformative skill—the ability to convert organic waste into vermicompost, a nutrient-rich fertiliser often called black gold. The process was simple: gather farm waste, add a colony of earthworms, and let nature perform its silent alchemy.

At first, Pintiben was unsure. Waste? Worms? Fertiliser?
But she trusted the guidance. With initial financial support from KRSF, she set up a small vermicompost unit outside her house—tiny in size, powerful in impact.

Within two months, she produced 1,000 kilograms of organic fertiliser and earned ₹8,000. For a family that struggled to meet monthly expenses, this was a turning point. The strain eased. Confidence grew. Pintiben began imagining a future where her sons studied in the city and opportunities expanded.

Today, KRSF and Aashray Charitable Trust have supported 84 women like Pintiben. They have not only achieved financial independence but also shifted to using organic manure on their own farms. The soil regained strength. Crops improved. Lives changed.

Pintiben is now known across Sahoda. She proved that with the right support and courage, even scarcity can be reshaped—and something as humble as waste can become a source of dignity and income.

Her story stands as a quiet but powerful message for women across rural India.

ઇસ સાઈડ સે કચરા ડાલોગે તો ઉસ સાઈડ સે કાલા સોના નિકલેગા

વલસાડના કપરાડા તાલુકાનું એક નાનકડું ગામ સાહોડા. અહીં પિંતીબેન રહે, જેમની બે આંખોમાં સપનાં ધબકતા હતા અને બે ખભે ઘરની જવાબદારીનો ભાર. એમની જિંદગી પહેલાં તો સાદા પાણીની જેમ વહેતી હતી. માંડ સાત-આઠ હજારની આવકમાં ઘરનું ગુજરાન ચલાવવાનું. પણ, પિંતીબેનના મનમાં ક્યાંક કશુંક કરવાની, આર્થિક રીતે સદ્ધર થવાની ભાવના ધબકતી હતી.

પિંતીબેનના સપનાને સાકાર કરવા ડૉ. કે. આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશન અને આશ્રય ચેરિટેબલ ટ્રસ્ટ જાણે દેવદૂત રૂપે મળ્યા. એમણે પિંતીબેનનો હાથ પકડ્યો અને શીખવાડ્યો એક અદ્ભુત જાદુ કચરામાંથી કંચન બનાવવાની કળા! અળસિયાંની ફોજ ભેગી કરીને ઓર્ગેનિક કચરાને ફળદ્રુપ સોનામાં બદલવાની વિદ્યા.

પિંતીબેનને પહેલાં તો આ બધું સાંભળીને નવાઈ લાગી. અળસિયાં? કચરો? અને એમાંથી ખાતર? પણ એમને વિશ્વાસ હતો અમારા પર. એમણે પૂરા દિલથી કામ શરૂ કર્યું. KRSF એ થોડી મૂડી આપી અને પિંતીબેને પોતાના ઘરના ખૂણે જ એક નાનકડું વર્મીકમ્પોસ્ટનું સામ્રાજ્ય ઊભું કરી દીધું……… 

નાનકડું પણ ધમાકેદાર! અને પરિણામ? પહેલા જ બે મહિનામાં એક હજાર કિલો ખાતર વેચાયું ને સીધા આઠ હજાર રૂપિયા ખિસ્સામાં! પિંતીબેનની મહેનત આખરે રંગ લાવી. હવે એમના ઘરની આર્થિક તંગી જાણે ક્યાંય ગાયબ થઈ ગઈ અને એમના ચહેરા પર એક નવી જ રોશની ચમકવા લાગી. હવે તો એ પોતાના વ્હાલસોયા દીકરાઓને મોટા શહેરમાં ભણાવવાના સુંદર સપનાં પણ જોવા લાગ્યા છે.

ડૉ. કે. આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશ અને આશ્રય ચેરિટેબલ ટ્રસ્ટે પિંતીબેન જેવી ૮૪ બહેનોને પણ આર્થિક રીતે સશક્ત બનાવી છે. આ બધી બહેનો હવે પોતાના ખેતરમાં રાસાયણિક ખાતરને બદલે ઓર્ગેનિક ખાતરનો ઉપયોગ કરે છે, જેનાથી જમીનની ફળદ્રુપતા પણ વધે છે અને પાક પણ સોના જેવો લહેરાય છે.

પિંતીબેન આજે સાહોડા ગામની એક આગવી ઓળખ બની ગયા છે. એમણે સાબિત કરી દીધું કે જો મનમાં કંઈક કરવાની તમન્ના હોય, કોઈ સાચો રસ્તો બતાવે અને આપણામાં હિંમત હોય તો ગરીબી પણ દૂર ભાગે છે અને કચરો પણ કમાણીનું માધ્યમ બને છે.

પિંતીબેનની આ સફર અનેક ગ્રામીણ મહિલાઓ માટે પ્રેરણાદાયી. અમે પિંતીબેન જેવી ૮૪ બહેનોને આર્થિક રીતે સક્ષમ કરી શક્યા એનો રાજીપો.

"રાસાયણનાં રંગ શરીર બગાડે, ઓર્ગેનિક ખેતર શરીર-મનને સાફ કરે."

The Blueprint That Turns Artisans Into Enterprises

 

A dream exists.

A dream to lift artisans from obscurity and place their craft in the light it deserves.
A dream to replace struggle with prosperity, hesitation with confidence, and anonymity with identity.
A dream to make every craftsman not a labourer, but the owner of his own enterprise.

Dr. K. R. Shroff Foundation does not build structures; it builds people.
It strengthens their hands, sharpens their skills, and plants courage where doubt once lived.
Every individual and every community should stand on its own feet — this is the core belief.

To turn this belief into a concrete mission, Karigar Clinic (Banyan Tree Foundation) has launched an extraordinary initiative — the country’s first “clinic” that diagnoses and treats the business side of a craftsman’s life.
The goal is simple: a craftsman must not remain a worker; he must rise as a business owner.

In 2024, KRSF and Karigar Clinic forged a partnership designed to alter destinies.
Together, they began a powerful programme aimed at transforming the futures of 200 artisans in the Dangs — not through charity, but through enterprise.

The joint Business Wellness Program is a three-month intensive course that implants the fundamentals of business into the mind of every artisan.
They learn how to build a business plan, manage operations, control finances, and run their enterprise with clarity and discipline.

The training goes further.

Artisans learn to create a brand — a name, a logo, an identity that customers remember.
They learn to merge traditional craft with modern design, producing items that command attention in competitive markets.
They are exposed to online and offline platforms where their products can earn fair value instead of being underpriced.

The first batch of 35 artisans has already begun its journey.
They are not being trained merely as craftsmen — they are being shaped into CEOs of their own businesses.

Both KRSF and Karigar Clinic understand that money alone is not enough; respect must follow.
For years, artisans — custodians of India’s cultural legacy — worked silently behind the scenes.
This partnership brings them to the forefront.

By 2025–26, the aim is clear:
these 200 artisans should reach a point where their income doubles and each can generate employment within their villages.

By 2030, the larger vision stands firm:
their enterprises should create 1 lakh jobs and uplift 5 lakh people.

This is not charity.
This is a strategic, transformative roadmap.
A blueprint that gives artisans the tools, power, and confidence to write their own destiny.

One Step Towards Children’s Health

There is an old saying: “If you want a child to run fast, run behind him — but if you want him to run far, run with him.”

Something very similar happened when Shrimad Rajchandra Mission Hospital, Dharampur, and Dr. K. R. Shroff Foundation came together with one shared purpose — to combat anaemia among children in government schools of Sabarkantha and Aravalli.

This initiative began in the academic year 2024–25.

Under the guidance of Virenbhai and the team from Shrimad Rajchandra Mission, 30 teachers from the Dr. K. R. Shroff Foundation were trained. Testing kits, strips, and a digital portal to maintain each child’s health record were also provided.

A team of 18 teachers from the foundation visited seven Ashram schools in Posina and Khedbrahma, where they conducted haemoglobin tests for 1,248 children.
Similarly, in 118 schools of Bhiloda and Meghraj, with the support of Chief District Health Officer Dr. Jayeshbhai Parmar, Meghraj THO Dr. Aquins Anandray Balat, and Bhiloda THO Dr. Vimal Kharadi, haemoglobin tests were carried out for 10,252 children.

The children were explained about anaemia in simple, child-friendly language.
Ensuring that every child takes their medicine regularly became the shared responsibility of the teachers, the school authorities, and the KRSF field team.

Three months from now, their haemoglobin levels will be tested again.
Until each child reaches a healthy level, this treatment will continue without interruption.
This is not a one-time activity — it is a long-term social commitment.

Shrimad Rajchandra Mission Hospital and Dr. K. R. Shroff Foundation are working with complete dedication to bring a new dawn of health and hope into the lives of these children — so their future can be strong, bright, and truly healthy.

એક ડગલું બાળકોના સ્વાસ્થ્ય માટે

એક જૂની કહેવત છે કે, "જો તમારે કોઈ બાળકને દોડાવવું હોય તો તેની પાછળ દોડો, પણ જો તેને ખૂબ દૂર સુધી દોડાવવું હોય તો તેની સાથે દોડો…” કંઈક આવી જ રીતે શ્રીમદ્દ રાજચંદ્ર મિશન હોસ્પિટલ, ધરમપુર અને ડૉ. કે. આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશને સાબરકાંઠા અને અરવલ્લી જીલ્લાની સરકારી શાળાના બાળકોમાં એનિમિયા (લોહીની કમી) ની તપાસ માટે એક સહિયારો પ્રયત્ન કર્યો. આ કાર્ય ૨૦૨૪-૨૫ના ભણતરના વર્ષમાં શરૂ થયું.

શ્રીમદ રાજચંદ્ર મિશનની ટીમના વિરેનભાઈ તથા અન્ય સભ્યો દ્વારા ડૉ. કે. આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનના ૩૦ શિક્ષકોને આ માટે તાલીમ આપવામાં આવી તથા એનીમિયાનો ટેસ્ટ કરી શકાય એ માટે ટેસ્ટીંગ કીટ, લોહી તપાસવા માટેની સ્ટ્રીપ અને બાળકોના લોહીની તપાસનો રેકોર્ડ જાળવવા માટે પોર્ટલની સગવડ પૂરી પાડી.

ડૉ. કે. આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશનના 18

શિક્ષકોની એક ટીમ સાબરકાંઠાના પોશીના અને ખેડબ્રહ્માની ૭ આશ્રમ નિશાળોમાં ગઈ. તેમણે ૧૨૪૮ બાળકોના લોહીની તપાસ કરી. તેવી જ પ્રમાણે ભિલોડા અને મેઘરજની ૧૧૮ શાળાઓમાં ચીફ ડીસ્ટ્રીકટ હેલ્થ ઓફિસર ડો.જયેશભાઈ પરમાર તથા તેમના મેઘરજના તાલુકા હેલ્થ ઓફિસર ડો.એક્વિન્સ આનંદરાય બલાત અને ભિલોડા તાલુકા હેલ્થ ઓફિસર ડો.વિમલ ખરાડીની સહાયથી ૧૦,૨૫૨ બાળકોની તપાસ કરવામાં આવી. આ બાળકોને એનિમિયા વિશે એવી રીતે સમજાવવામાં આવ્યું. આ બાળકો નિયમિત દવા લે તેની જવાબદારી નિશાળના વાલીઓ અને ડૉ. કે. આર. શ્રોફની ટીમના કાર્યકરોએ લીધી.

ત્રણ મહિના પછી ફરીથી તેમનો લોહીનો ટેસ્ટ થશે. જ્યાં સુધી તેમનું હિમોગ્લોબિન (લોહીનું પ્રમાણ) નિયત આંકડાને પાર ન કરે, ત્યાં સુધી આ સારવાર ચાલુ રહેશે. આ એક એવી સામાજિક જવાબદારી છે કે જ્યાં સુધી આ બધા બાળકો સંપૂર્ણપણે સ્વસ્થ ના બની જાય ત્યાં સુધી નિયમિતપણે ચાલુ રાખવી પડશે. શ્રીમદ્દ રાજચંદ્ર મિશન હોસ્પિટલ અને ડૉ. કે. આર. શ્રોફ ફાઉન્ડેશન આ બાળકોના જીવનમાં એક નવી આશાનો સૂરજ લાવવા માટે પૂરી કોશિશ કરી રહ્યા છે, જેથી તેમનું ભવિષ્ય સારું અને સ્વસ્થ બની શકે.